کد مطلب:124386 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:88
نامه ی امام حسن به زیاد...
[61]-141- ابن ابی الحدید از ابوالحسن مدائنی نقل كرده است:
زیاد یكی از یاران امام حسن علیه السلام را كه نامش در امان نامه آمده بود، خواست. امام حسن علیه السلام به زیاد نوشت:
[ صفحه 155]
از حسن بن علی به زیاد.
اما بعد، تو كه خبر داری ما برای اصحاب خود، امان گرفتیم. فلانی به من گفت كه متعرضش شده ای. دوست دارم جز رفتار نیك با او نداشته باشی. والسلام.
چون نامه ی امام حسن علیه السلام به او رسید، خشمگین شد؛ زیرا این نامه، پس از آن بود كه معاویه، زیاد را فرزند پدر خود - ابوسفیان - خوانده بود، و امام حسن علیه السلام در نامه ی خود، این نسبت (فرزند ابوسفیان) را نیاورده بود. پس در پاسخ امام حسن علیه السلام نوشت:
از زیاد فرزند ابوسفیان! به حسن.
اما بعد، نامه ی تو درباره ی فاسقی كه شیعیان فاسق تو و پدرت به او پناه می دهند، رسید. سوگند به خدا! او را لابه لای پوست و گوشت نیز خواهم خواست. به راستی كه از لذیذترین گوشت خوراكی من، گوشتی است كه با تو نسبت دارد. والسلام.
امام حسن علیه السلام نامه ی زیاد را خواند و آن را برای معاویه فرستاد. معاویه آن را خواند و ناراحت شد و نوشت:
از معاویه، فرزند ابوسفیان به زیاد.
اما بعد، تو می توانی دو اندیشه داشته باشی؛ اندیشه ای از ابوسفیان و اندیشه ای از [مادرت،] سمیه. و اما اندیشه ی تو از ابوسفیان، بردباری و دوراندیشی است، و اندیشه ی تو از سمیه، همان است كه از همچون او سرزند. حسن بن علی به من نوشته است متعرض یكی از یارانش شده ای. متعرض مشو كه من این اختیار را به تو نمی دهم.... [1] .
زیاد یكی از یاران امام حسن علیه السلام را كه نامش در امان نامه آمده بود، خواست. امام حسن علیه السلام به زیاد نوشت:
[ صفحه 155]
از حسن بن علی به زیاد.
اما بعد، تو كه خبر داری ما برای اصحاب خود، امان گرفتیم. فلانی به من گفت كه متعرضش شده ای. دوست دارم جز رفتار نیك با او نداشته باشی. والسلام.
چون نامه ی امام حسن علیه السلام به او رسید، خشمگین شد؛ زیرا این نامه، پس از آن بود كه معاویه، زیاد را فرزند پدر خود - ابوسفیان - خوانده بود، و امام حسن علیه السلام در نامه ی خود، این نسبت (فرزند ابوسفیان) را نیاورده بود. پس در پاسخ امام حسن علیه السلام نوشت:
از زیاد فرزند ابوسفیان! به حسن.
اما بعد، نامه ی تو درباره ی فاسقی كه شیعیان فاسق تو و پدرت به او پناه می دهند، رسید. سوگند به خدا! او را لابه لای پوست و گوشت نیز خواهم خواست. به راستی كه از لذیذترین گوشت خوراكی من، گوشتی است كه با تو نسبت دارد. والسلام.
امام حسن علیه السلام نامه ی زیاد را خواند و آن را برای معاویه فرستاد. معاویه آن را خواند و ناراحت شد و نوشت:
از معاویه، فرزند ابوسفیان به زیاد.
اما بعد، تو می توانی دو اندیشه داشته باشی؛ اندیشه ای از ابوسفیان و اندیشه ای از [مادرت،] سمیه. و اما اندیشه ی تو از ابوسفیان، بردباری و دوراندیشی است، و اندیشه ی تو از سمیه، همان است كه از همچون او سرزند. حسن بن علی به من نوشته است متعرض یكی از یارانش شده ای. متعرض مشو كه من این اختیار را به تو نمی دهم.... [1] .
[1] شرح ابن ابي الحديد 18:16.